(ေဟးလိုးဝင္း အမွတတရေပါ့ဗ်ာ။ျမင္အပ္ မျမင္အပ္ ႏွစ္ရပ္မ်ားစြာ သတၱဝါ ရယ္လို႕ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးေတာင္ ေဟာခဲ့ေသးမို႕လား)
ဟစ္ပ္ေဟာ့ပြဲတစ္ပြဲက အ၀င္၀မွာ လက္မွတ္သိမ္းေနသူ တစ္ဦးဟာ အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦး
လက္မွတ္မျပဘဲ ျဖတ္၀င္သြားတာကို သတိထားလိုက္မိပါတယ္။
လက္မွတ္ေတာင္းဖို႔ လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာတင္ ေကာင္မေလး ေပ်ာက္သြားပါ
တယ္။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီဂီတ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲက ဒီေဂ်ကလည္း ခန္းမတစ္ေနရာကေန သူ႔ကို အမ်ဳိးသမီး
တစ္ဦး စိန္းစိန္း၀ါး၀ါး စိုက္ၾကည့္ေနတာကို သတိထားမိလိုက္ပါတယ္။
သံုး-ေလးစကၠန္႔ အၾကာမွာေတာ့ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ ဒီေဂ်စက္လည္း
ပ်က္သြားပါတယ္။
မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ရဲ႕ အယ္ဒီတာတစ္ဦးဟာ သူအလုပ္လုပ္ရာ ႐ံုးခန္းေလးဆီ ေလွ်ာက္လာေနပါ
တယ္။
႐ံုးခန္းထဲက စားပြဲတစ္ခုမွာ အ၀ါေရာင္၀တ္စံုနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ထိုင္ေနတာကို ျပတင္းေပါက္
ကေန သူ လွမ္းေတြ႕လုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ႐ံုးခန္းက အျပင္ကေန ေသာ့ခတ္ထားတာကို သူေတြ႕လုိက္ရပါ
တယ္။
အခန္းတံခါးေတာင္ ေသာ့မဖြင့္ရေသးဘူးဆုိေတာ့ တျခားလုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြ
႐ံုးမေရာက္ေသးဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ပါ။
ခုနက အ၀ါေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ရွိေနတဲ့ေနရာကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနရာမွာ
မရွိေတာ့ပါဘူး။
ၿမိဳ႕ထဲက ႐ံုးခန္းတစ္ခုမွာ ၀န္ထမ္း ေလးေယာက္ေလာက္ဟာ ႐ံုးခ်ိန္ ေနာက္ပိုင္းမွာ
အိမ္မျပန္ေသးဘဲ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္သံုးေနၾကပါတယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဒါက္ဖိနပ္စီးၿပီး ႐ံုးခန္းထဲမွာ လွည့္ၿပီးသြားေနတဲ့ အသံကို သူတို႔
ေလးေယာက္စလံုး ၾကားလိုက္ပါတယ္။
ကြန္ကရစ္ၾကမ္းျပင္ ေပၚမွာ 'တေဒါက္ေဒါက္'နဲ႔ ေလွ်ာက္လာေနတဲ့ ေဒါက္ဖိနပ္သံက သံုးေလး
မိနစ္ေလာက္ ရပ္သြားၿပီးမွ လာရာလမ္းအတိုင္း ျပန္သြားတဲ့အသံ ျပန္ထြက္ေပၚလာပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒါက္ဖိနပ္စီးတတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ ႐ံုးမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။
စိတ္ကူးယဥ္အေၾကာင္းအရာေတြထက္ ပိုၿပီးဆန္းၾကယ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ
တေစၦေျခာက္တဲ့အေၾကာင္း ေမးျမန္းၾကည့္လိုက္ရင္ ရန္ကုန္ကလူေတြ တိုင္းနီးပါးမွာ
ေျပာျပစရာေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳတာမ်ဳိး၊ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊ မိသားစု၀င္ ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေဆြ
သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေျပာျပၾကပါတယ္။
ဒီလိုတေစၦပံုျပင္ေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း ျဖစ္ရပ္မွန္ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာအုပ္ေတြမွာလည္း
ေတြ႕ရပါတယ္။
Pascal Khoo Thwe ရဲ႕ From the Land of Freen Ghosts (2002) စာအုပ္မွာေတာ့
မေကာင္းတဲ့၀ိညာဥ္ အျဖစ္ စြဲျမဲယံုၾကည္ထားေလ့ရွိတဲ့ အသတ္ခံလိုက္ရသူ၊ ဒါမွမဟုတ္
မေတာ္တဆ ေသဆံုးသြားရသူ အစိမ္းေသေတြေၾကာင့္ ေၾကာက္လန္႔ခဲ့ၾကရတဲ့ အေၾကာင္းကို
ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
၁၉၈၈ အေရးအခင္းမွာ ပါ၀င္တဲ့ ေက်ာင္းသားအုပ္စု တစ္စုဟာ ျမန္မာအစိုးရဲ႕ ရန္က လြတ္ေအာင္
ထိုင္းနယ္စပ္နားက ေတာင္တန္းေတြဘက္ဆီ ထြက္ေျပးၾကရာမွာ စာေရးသူ ပါစကယ္ခူးသြယ္
ကိုယ္တုိင္လည္းပါ၀င္ခဲ့ၿပီး တစ္ညမွာ သူ႔ေစာင္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က လာဆြဲေနသလို
ခံစားလိုက္ရၿပီး ႏိုးလာပါတယ္တဲ့။
